Prima Ballerina

Een tijdje geleden ging de bel en stond er een dame op de stoep. De buren van een paar huizen verder was haar vriendin en zij had vertelt dat ze naar mij moest voor een taart (dan voel je je wel een beetje vereerd hoor :) 

Heel voorzichtig vroeg ze of dat allemaal wel kon nu en of ik überhaupt wel eens voor andere taarten maakten.

Als ik het optijd weet en de "opdracht" is voor mij een uitdaging dan wil ik de uitdaging wel aangaan. Haar dochter werd over twee weken 18 jaar en daar wou ze wat speciaals voor.

Na een kort praatje kwam al snel haar passie van ballet naar voren en kreeg ik meteen een idee. Ze was een rustig meisje en een over-de-top-18-taart zou niks voor haar zijn. Ik drukte haar op het hart dat ik iets speciaals en fragiels zou maken.

Toen ze de taart kwam ophalen viel haar mond open en is er wel 10 keer omheen gelopen. Ik wist serieus niet waar ik moest kijken. 

Ik schrok me dan ook een hoedje toen er een gilletje van blijdschap kwam. Hij was perfect...ik weer opgelucht. Wat vinden jullie ervan? Missie geslaagd?

Ze kwam een paar dagen erna terug om te vertellen dat ze een mooie stolp hadden gekocht en dat de Prima Ballerina op haar kamer een speciaal plekje had gekregen. 

Dat geeft mij dan weer een warm gevoel van binnen.

Creatieve groetjes, 

Eefje